بازگشت
مسیر دشوار ماندلا ماندن
معصومه محمدپور معصومه محمدپور

پزشکان می‌گویند «مخولو» روزها یا شاید ساعات پایانی حیاتش بر روی کره خاکی را سپری می‌کند. مخولو (پدربزرگ) و «مادیبا» نام‌هایی هستند که مردم آفریقای جنوبی «ماندلا»ی بزرگ را با آن‌ها می‌شناسند؛ مردی که «باور»ش به آزادی و برابری و «ایستادن» برای این آرمان، البته به «روشی منحصر به خودش» او را در ردیف یکی از تاثیرگذارترین انسان‌های قرن بیستم قرار داد.

455713.jpg

این روزها شاید تکرار اینکه «نلسون» بزرگ از کجا آمد و برای چه مبارزه کرد، حکایت تازه‌ای نباشد، اما آنچه «ماندلا» را «ماندلا» کرده قطعا باید چون یک اسطوره جاویدان در گوش همه فرزندان زمین خوانده و چون میراثی که هیچ کس نمی‌تواند قیمتی بر آن بگذارد، حفظ شود، و در این میان، آن بخش از زندگی او گرانبهاتر و آموختنی‌تر است که «راه دشوار آزادی*» را پیموده و «شاهد آزادی» را در آغوش کشیده است؛ دوره‌ای که پس از 27 سال زندانی‌بودن در یک جزیره در سال 1990 در قامت قهرمانی جهانی بازگشت، زمانی که پس از سال‌ها مبارزه با رژیم آپارتاید، برابری را برای سیاهان به ارمغان آورد و مقابل چشمان جهانیان ایستاد و از باورهایش گفت.

اما باورهای ماندلا چه بودند؟

ماندلا باور داشت که « قهرمان کسی است که کاری را که باید انجام دهد در زمانی که باید، انجام می‌دهد، صرف‌نظر از پیامدهای آن.»

ماندلا باور داشت « اگر قرار باشد خون را با خون شست دچار بدبختی می‌شویم، ببخشیم اما فراموش نکنیم.»

ماندلا باور داشت که « آزادی به بریدن زنجیرها از دست و پا خلاصه نمی‌شود، آزادی به احترام گذاشتن به آزادی دیگران نیز نیاز دارد.»

ماندلا باور داشت که آزادزیستن را باید آموخت.

ماندلا باور داشت به «امید».

و اگر این باورها نبودند

آیا نلسون می‌توانست دوران طولانی مبارزاتش و پس از آن را، به گونه‌ای سپری کند که هیچ کس نتواند ردپایی از تحقیر رقیب که نه! حتی دشمن را در سخنانش ببیند؟

آیا نلسون می‌توانست سال‌ها و سال‌ها از «دوری از خشونت» و « تاکید بر درد مشترک» بگوید و آن را به عنوان مانیفست خود به جهانیان عرضه کند؟

آیا نلسون می‌توانست زمانی که در اوج قدرت، بسیاری از هم‌رنگان و همرزمانش خواهان گرفتن انتقام از سفیدها بودند، از «مدارا» بگوید و بگوید «ببخشند اما فراموش نکنند و اینکه آرمان امروز وی آفریقای جنوبی متحد است. »

آیا کسی غیر از نلسون می‌توانست دریافت مشترک جایزه صلح نوبل را با دشمن سفید دیروزش « فردریک ویلم دکلرک» که از هیچ اقدامی علیه او و بسیاری سیاهان دیگر فروگذار نکرده بود، بپذیرد؟

آیا کسی غیر از نلسون می‌توانست در اوج محبوبیت و قدرت، از مقامش کناره‌گیری کند؟

روش ماندلا نشان داد «راه آزادی دشوار است» اما حفظ آن دشوارتر.

و حالا این روزها؛ روزهایی که خون از در و دیوار جهان می‌ریزد، جهان باید خود را برای خداحافظی با یک آزادیخواه بزرگ آماده کند یا خداحافظی با یک روش و راه زیستن؟ روشی که بر «امید، مدارا، ایستادگی و بخشش» استوار است. پاسخ این پرسش را چه کسی خواهد داد؟

*«راه دشوار آزادی» نام کتاب زندگی‌نامه ماندلا






June 26th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی